Propaganda sukcesu. Centralne dożynki w Lesznie 1977
Wystawa „Propaganda sukcesu. Centralne Dożynki w Lesznie 1977”, przygotowana została z okazji 45 rocznicy ogólnopolskich obchodów Święta Plonów. Jej organizatorzy: Archiwum Państwowe w Lesznie i Muzeum Okręgowe w Lesznie, pragną przypomnieć jedno z najważniejszych wydarzeń w powojennej historii Leszna. Przywołać atmosferę związaną z dożynkami i wskazać na propagandowy wymiar działań podejmowanych przez ówczesne władze centralne i wojewódzkie.
Transkrypcja odcinka
Wystawa „Propaganda sukcesu. Centralne Dożynki w Lesznie 1977”, przygotowana została z okazji 45 rocznicy ogólnopolskich obchodów Święta Plonów. Jej organizatorzy: Archiwum Państwowe w Lesznie i Muzeum Okręgowe w Lesznie, postanowili przypomnieć jedno z najważniejszych wydarzeń w powojennej historii Leszna. Przywołać atmosferę związaną z dożynkami i wskazać na propagandowy wymiar działań podejmowanych przez ówczesne władze centralne i wojewódzkie.
Wystawę prezentujemy w dwóch odsłonach. Przed budynkiem muzeum przy ul. G. Narutowicza 31 (dawna synagoga) ustawiona została wystawa plenerowa. Składa się z 16 plansz ukazujących różne wydarzenia związane z przygotowaniem województwa leszczyńskiego do ludowego święta. Wśród poruszanych tematów znalazły się: czyny społeczne, dożynkowe inwestycje, przebudowa stadionu im. Alfreda Smoczyka, wizyty przedstawicieli najwyższych władz partyjnych i państwowych oraz imprezy towarzyszące Centralnym Dożynkom.
Ekspozycja w gmachu muzeum stanowi odwołanie do centralnej imprezy dożynkowej, zorganizowanej w Lesznie 11 września 1977 roku. Prezentowane są na niej materiały archiwalne i pamiątki z Centralnych Dożynek (afisze, plakaty, sztandary, druki ulotne, publikacje, pocztówki, dokumenty, fotografie, suweniry), pochodzące z zasobu Archiwum Państwowego w Lesznie, Muzeum Okręgowego w Lesznie, Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Lesznie i kolekcji prywatnych. Wystawie towarzyszą wielkoformatowe wydruki i teksty informacyjne dotyczące powstania województwa leszczyńskiego, organizacji dożynek oraz polityki propagandowej w PRL-u.
Oczywiście, nie byłoby Centralnych Dożynek w Lesznie gdyby nie utworzenie województwa leszczyńskiego. 1 czerwca 1975 roku wprowadzono w Polsce nowy podział administracyjny. Kraj podzielono na 49 województw. Stolicami wielu z nich zostały średnie bądź małe miasta, między innymi Leszno, liczące niewiele ponad 37 000 mieszkańców.
W granicach nowo powstałego województwa znalazły się miejscowości, które wcześniej wchodziły w skład województw poznańskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego. W 1975 roku w Leszczyńskiem mieszkało 342 800 mieszkańców.
W momencie utworzenia województwo leszczyńskie składało się z 19 miast i 34 gmin. Zajmowało powierzchnię 4154 km² i pod względem wielkości było na 41 miejscu w Polsce.
Rolniczy charakter regionu miał decydujący wpływ na rodzaj produkcji i aktywność zawodową mieszkańców. Lokalny przemysł zorientowany był przede wszystkim na przetwórstwo produktów pochodzących z wiejskich gospodarstw. Przodowały cukrownie w Gostyniu, Górze, Kościanie, Miejskiej Górce i Wschowie, zakład młynarski i zakład ratyfikacji spirytusu w Lesznie, fabryka wyrobów tytoniowych w Kościanie, zakład przetwórczy w Pudliszkach i browar w Bojanowie. Liczne mleczarnie, gorzelnie, rzeźnie i piekarnie, zaopatrywały nie tylko lokalne rynki.
W roku gospodarczym 1975/1976, według oficjalnych danych, województwo leszczyńskie zajęło pierwsze miejsce w kraju w skupie produktów rolnych w przeliczeniu na powierzchnię posiadanych użytków rolnych, w uzyskiwanych plonach czterech zbóż oraz w skupie bydła i trzody chlewnej. Zawdzięczano to wysokiej kulturze leszczyńskiego rolnictwa, mechanizacji i wysokotowarowemu charakterowi gospodarstw.
Przemysł w Leszczyńskiem, poza gałęzią spożywczą, obejmował zakłady elektromaszynowe, m.in. „Metalplast”, Fabrykę pomp, „WUKO”, „Ponar-Remo” i „Metalchem”, zakłady odzieżowe: „Intermoda”, „Gostynianka”, „Modena”, przedsiębiorstwa budowlano-montażowe i drzewno-papiernicze, np.: „Prefabet”, Wytwórnia Elementów Budowlanych, Leszczyńskie Zakłady Stolarskie, Zielonogórskie Fabryki Mebli. Na terenie województwa istniało też wiele mniejszych zakładów pracy, fabryk i spółdzielni produkujących na rynek wewnętrzny i na eksport.
Na terenie województwa występowało 14 rejonów różniących się zwyczajami i przejawami kultury ludowej. Bogaty folklor znajdował żywy oddźwięk w działalności zespołów i kapel ludowych.
Województwo posiadało około 5 600 obiektów zabytkowych, blisko 200 szkół podstawowych, sieć szkół zawodowych, średnich i policealnych. W jego granicach położonych było 10 rezerwatów przyrody, 354 pomniki przyrody, około 9 000 stanowisk archeologicznych, działało 6 muzeów, 5 izb muzealnych i 40 izb pamięci narodowej.
CENTRALNE DOŻYNKI W LESZNIE 1977
Dożynki to tradycyjna, ludowa uroczystość, związana z zakończeniem żniw i innych prac polowych. Po 1945 roku przybrały charakter świeckiego, państwowego święta, chociaż nadal wykorzystywano wiele ludowych odniesień. Organizowano je na szczeblach regionalnych i centralnych, np. gminnych i ogólnopolskich. Szczególnego znaczenia przybierały obchody ogólnopolskie, na których zbierała się i eksponowała elita partyjna. Od 1955 roku dożynki o charakterze centralnym organizowano na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie. Zmieniło się to kiedy I sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR został Edward Gierek. Wówczas ich organizację powierzano mniejszym ośrodkom, takim jak: Koszalin, Płock, Legnica, Olsztyn, Piotrków Trybunalski, czy właśnie Leszno.
Wybór Leszna na organizatora Centralnych Dożynek stanowił ogromne wyzwanie dla władz i mieszkańców regionu. Stał się jednak okazją do prezentacji dorobku młodego województwa. Oficjalna informacja potwierdzająca, że Leszno będzie gospodarzem Święta Plonów ogłoszona została 23 lutego 1977 roku. Natychmiast przystąpiono do realizacji planów uzgodnionych z Biurem Politycznym Komitetu Centralnego PZPR i władzami administracyjnymi.
Prowadzone inwestycje zmieniły oblicze miasta na wiele lat. Przebudowano ulice, zbudowano parkingi i pawilony handlowo-usługowe, odnowiono budynki i położono nowe chodniki. Przy ul. Słowiańskiej powstał deptak, a w Parku 1000-lecia amfiteatr. Zmodernizowano Stadion im. Alfreda Smoczyka, przeznaczony na główną arenę obchodów Święta Plonów.
Rozbudowa i modernizacja stadionu im. Alfreda Smoczyka stanowiła jedno z najtrudniejszych zadań związanych z organizacją Centralnych Dożynek w Lesznie. W pierwotnym układzie mieścił on do 12 tysięcy osób. Nie posiadał trybuny, zaplecza socjalnego, dostatecznej sieci telekomunikacyjnej i urządzeń energetycznych, umożliwiających prowadzenie transmisji radiowych i telewizyjnych.
Po przebudowie pojemność stadionu zwiększono z 5 do 25 tysięcy miejsc siedzących. Wybudowano dwa nowe pawilony: recepcyjny z zapleczem gastronomicznym i socjalno-administracyjny, mieszczący biura Klubu Sportowego „Unia”, warsztaty i szatnie dla żużlowców. Funkcjonalność obiektu zwiększono dzięki wprowadzeniu dwóch nowych tuneli. Wzniesiono trybunę honorową, a płytę stadionu obsiano specjalnymi mieszankami traw.
Przy wykonaniu robót zatrudnionych było 600 pracowników z różnych przedsiębiorstw. Wpływ na zwiększenie tempa prac miało zaangażowanie Ochotniczego Hufca Pracy i czyny społeczne, w których uczestniczyli pracownicy zakładów z Leszna, Gostynia, Kościana, Rawicza, Góry i Wschowy.
Całość prac związanych z przygotowaniem stadionu do Centralnych Dożynek ukończono 20 sierpnia 1977 roku. Pierwszym sprawdzianem jego możliwości były zawody żużlowe zorganizowane 21 sierpnia. Na tydzień przed Dożynkami rozegrany został XXVII Memoriał Alfreda Smoczyka. 11 września 1977 roku stadion stał się główną areną obchodów Święta Plonów.
Czyny społeczne w Polsce swój największy rozmach osiągnęły w latach 70. XX w. W „spontanicznych” akcjach uczestniczyły tysiące mieszkańców. W związku z organizacją Centralnych Dożynek w Lesznie władze opracowały szeroki front czynów społecznych, których wartość szacowano na ponad 187 milionów złotych. Mieszkańcy województwa uczestniczyli w realizacji przedsięwzięć o charakterze inwestycyjnym, remontowym i w pracach porządkowych. Tylko w Lesznie przepracowano 410 tysięcy roboczogodzin wycenionych na 50 milionów złotych. Jednym z efektów „społecznego zaangażowania” leszczynian było powstanie amfiteatru w Parku 1000-lecia.
W wyniku podjętych zobowiązań i wysiłku społeczeństwa powstało ponad 9 km nowych dróg, 143 km dróg wyremontowano i zmodernizowano, położono 14,9 km sieci wodociągowej, 4,9 km sieci kanalizacyjnej, blisko 4 km sieci gazowej oraz 19,8 tysiąca m² chodników, zbudowano 3 domy kultury, 6 remizo-świetlic, 5 zbiorników przeciwpożarowych, 6 kortów tenisowych, odnowiono budynki szkolne i mieszkalne, uporządkowano otoczenie.
Dzieci i młodzież włączono do prac związanych z upiększaniem miast i wsi. Brały udział w wysadzaniu drzew, krzewów i kwiatów, malowaniu klas i wykonywaniu dekoracji dożynkowych. Harcerze pracowali przy porządkowaniu osiedli i zieleńców, a strażacy oczyszczali rowy i organizowali place zabaw. 17 tysięcy rolników podjęło zobowiązanie zwiększenia pogłowia zwierząt hodowlanych.
W programie przygotowań do Centralnych Dożynek w Lesznie znalazło się wiele zadań związanych z budową i renowacją ulic, budową parkingów, modernizacją oświetlenia ulicznego i zakładaniem sygnalizacji świetlnej. Naprawiano chodniki, budowano pawilony handlowo-usługowe, modernizowano placówki handlowe i gastronomiczne. Odnowiono elewacje budynków miejskich, spółdzielczych i prywatnych.
Zadania realizowano z wielkim rozmachem. W Lesznie do remontu przeznaczono około 300 posesji. Modernizacji i przebudowie poddano sklepy w centrum miasta i przy głównych ulicach. Wzniesiono pawilony „Cepelii”, „Hortexu” i „Polmozbytu”, stację benzynową „CPN”, myjnię samochodową, 2 restauracje: „Parkowa” i „Zagłoba”, 4 pawilony handlowe oraz żłobek. Odnowiono ratusz, przyrynkowe kamienice i ponad 400 innych budynków. W kamienicy z podcieniami otwarto restaurację „Wieniawa”.
Wybudowano dwie nowe obwodnice: Mickiewicza i Dożynkową. Ogółem przebudowano w mieście 30 ulic o łącznej długości 15,8 km. Powstał także ciąg pieszy przy ulicy Sułkowskiego i pierwszy w Lesznie deptak na ulicy Słowiańskiej.
Inwestycje prowadzono w całym województwie. W Gostyniu zbudowano kładkę dla pieszych nad torami kolejowymi, w Pakosławiu położono asfalt na drodze do remizy strażackiej, w Pępowie poprowadzono sieć wodociągową, a w Kąkolewie wzniesiono nową mieszalnię pasz. W Solcu powstał Dom Rolnika.
W sobotę, 10 września 1977 roku do województwa leszczyńskiego przybyli przedstawiciele najwyższych władz państwowych z I sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR Edwardem Gierkiem i prezesem Rady Ministrów Piotrem Jaroszewiczem. W spotkaniach z mieszkańcami towarzyszyli im Minister Rolnictwa Kazimierz Barcikowski oraz gospodarze województwa: I sekretarz wojewódzkich struktur PZPR Stanisław Kulesza i wojewoda leszczyński Eugeniusz Pacia.
Goście odwiedzili Osową Sień, gdzie spotkali się ze starostami Centralnych Dożynek: Apolonią Olejniczak i Edmundem Apolinarskim oraz ich asystentami: Władysławą Bobrowską i Krzysztofem Kwiatoniem. W drodze do Leszna zatrzymali się w Bukówcu Górnym, znanym z udziału w walkach powstańczych w latach 1918-1919 oraz w Święciechowie.
W Lesznie goście zwiedzili miasto oraz wystawy przygotowane z okazji Święta Plonów. Szczególne zainteresowanie okazali dla dalszych planów rozwoju budownictwa mieszkaniowego i sieci placówek usługowych. Na rynku odbyło się spotkanie z leszczyńskim społeczeństwem. I sekretarz Miejskiego Komitetu PZPR Edward Linke wręczył Edwardowi Gierkowi pamiątkową księgę, w której złożono meldunek o dożynkowym czynie społecznym.
11 września, przed rozpoczęciem centralnych uroczystości, w sali Komitetu Wojewódzkiego PZPR członkowie Biura Politycznego i Rady Państwa spotkali się z grupą przodujących rolników z całego kraju. 113 wyróżnionych osób udekorowano odznaczeniami państwowymi.
Uroczystości dożynkowe odbyły się 11 września 1977 roku. Na stadionie zgromadziło się około 38 tysięcy gości. Na trybunie honorowej zasiedli przedstawiciele najwyższych władz z I sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR Edwardem Gierkiem, przewodniczącym Rady Państwa Henrykiem Jabłońskim i przewodniczącym Rady Ministrów Piotrem Jaroszewiczem. Otwarcia uroczystości dożynkowych dokonał prezes Centralnego Związku Kółek Rolniczych Józef Krotiuk.
W części wieńcowej, po prezentacji 49 wieńców wojewódzkich i wieńca centralnego, starostowie Dożynek, Edmund Apolinarski i Apolonia Olejniczak, wręczyli Edwardowi Gierkowi tradycyjny bochen chleba. Następnie głos zabrał premier Piotr Jaroszewicz, który podziękował rolnikom za ich pracę, zebrane plony i wkład w rozwój socjalistycznej Ojczyzny.
Po przemówieniu premiera nastąpiła cześć widowiskowo-taneczna. Zaprezentowały się zespoły folklorystyczne ze wszystkich regionów Polski: Kujaw, Kurpiowszczyzny, Mazowsza, Śląska, Podhala i Wielkopolski. W wyreżyserowanym przez Bożenę Niżańską spektaklu wzięło udział 4 tysiące tancerzy, muzyków i sportowców. Młodzież z ludowych zespołów sportowych zaprezentowała układy gimnastyczne, wystąpiły dzieci z leszczyńskich szkół, orkiestry dęte, kapele ludowe i zespoły taneczne. Całość wydarzenia transmitowało radio i telewizja.
We wszystkich miastach, gminach i wsiach województwa leszczyńskiego działały komitety dożynkowe, odpowiedzialne za przygotowanie obchodów Święta Plonów. W ramach Centralnych Dożynek zorganizowano kilkadziesiąt imprez towarzyszących. Zaplanowano liczne wystawy, kiermasze, koncerty i zabawy. Dużą popularnością cieszyła się w wystawa myśliwska, która dała początek leszczyńskiemu mini-zoo. Na wystawie sprzętu rolniczego zaprezentowano około 400 maszyn. Wystawom zwierząt hodowlanych patronowały Państwowe Ośrodki Hodowli Zarodowej w Garzynie i Osowej Sieni oraz Zakład Doświadczalny w Pawłowicach. W przeddzień uroczystego otwarcia Centralnych Dożynek odbył się finał III Międzynarodowego Konkursu Orki Krajów Członkowskich RWPG. Młodzież i dorośli uczestniczyli w licznych zawodach sportowych, a leszczyński automobilklub urządził rajd samochodowy szlakiem przodujących przedsiębiorstw rolnych województwa leszczyńskiego. W Lesznie i regionie otwarto kilkanaście wystaw historycznych, etnograficznych, fotograficznych i plastycznych. W Rawiczu wystawę czepców i haftów ludowych, w Kościanie sprzętów ludowych, we Włoszakowicach instrumentów i drzeworytów ludowych, we Wschowie ekspozycję „Rolnictwo w pradziejach”, a w Muzeum Okręgowym w Lesznie wystawę „Praca na roli w malarstwie polskim”. Przygotowano kilka scen przeznaczonych na występy zespołów muzycznych i folklorystycznych. Odbył się kiermasz książki i prasy oraz liczne festyny w kilkudziesięciu miejscowościach.
Uroczyste obchody Centralnych Dożynek w Lesznie stanowiły podsumowanie wielomiesięcznych wysiłków, podjętych przez władze i mieszkańców województwa leszczyńskiego. W wydarzeniu uczestniczyło kilkadziesiąt tysięcy gości, dla których zorganizowano dożynkowe miasteczko, miejsca noclegowe, zaplecze gastronomiczne i transport.
Poza członkami kierownictwa polityczno-administracyjnego państwa i delegacjami poszczególnych województw do Leszna przyjechali przedstawiciele korpusu dyplomatycznego, wojska, dziennikarze, grupy przodujących rolników, pracownicy państwowych gospodarstw rolnych, członkowie kółek i spółdzielni rolniczych, reprezentanci organizacji społecznych, sportowych, młodzieżowych i kobiecych, działacze związkowi oraz wyróżniający się pracownicy zakładów przemysłowych i usługowych.
W sektorze nad głównym tunelem rozmieszczono liczącą ponad 3 tysiące osób grupę aktywistów ze Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Jednym z powierzonych jej zadań było inicjowanie aplauzu i wznoszenie okrzyków na cześć przywódców partii i rządu. Płytę stadionu zajęło z kolei 4 tysiące wykonawców programu artystycznego.
PROPAGANDA SUKCESU
Praca propagandowa w czasach PRL-u prowadzona była na różnych poziomach. W działalność agitacyjną zaangażowano wszystkie rodzaje instytucji: administrację, media, placówki oświatowe, zakłady pracy, organizacje i stowarzyszenia.
Propaganda sukcesu stanowiła jeden z kilku przejawów polityki informacyjnej państwa. W latach 70. XX wieku nabrała ona szczególnego znaczenia. Hasło „budowania drugiej Polski” wymyślone za czasów Gierka, stało się sloganem, który skupił wokół Partii rzesze obywateli. Był to czas najefektywniejszej komunistycznej indoktrynacji w powojennej historii Polski. Pod koniec tego okresu do PZPR należało ponad 3 miliony ludzi.
Kreowany przez rząd i media idealny wizerunek władzy, stanowił skuteczne narzędzie manipulowania obywatelami. Kraj rósł w siłę, gospodarka rozwijała się, a ludziom żyło się dostatniej. Tak głosił oficjalny przekaz, mający przekonać obywateli, że dzięki nowej ekipie nastały lepsze czasy – zmian, postępu i dobrobytu.
Życie na kredyt okazało się niezwykle kosztowne, a wyolbrzymianie dokonań ekipy rządzącej i maskowanie rzeczywistego stanu gospodarki szybko doprowadziło do kryzysu. Pierwotny optymizm, mający budzić nadzieję na lepszą przyszłość i umocnić poparcie dla władzy, zamienił się w gniew i rozpacz. W 1980 roku drogi Partii i Narodu ostatecznie się rozeszły.
W związku z organizacją Centralnych Dożynek w Lesznie, w mieście i województwie podjęto wiele inicjatyw związanych z działalnością propagandową. Z jednej strony unowocześniano propagandę wizualną, wprowadzając do miejskiej przestrzeni i zakładów pracy nowe punkty lansujące treści polityczne i społeczne. Z drugiej promowano określone postawy, mające zachęcić ogół społeczeństwa do okazywania poparcia rządzącym. Tworzono galerie wyróżniających się pracowników, umieszczano wpisy w księdze zasłużonych dla miasta, nadawano tytuły „Zasłużony dla zakładu”, prezentowano zdjęcia i charakterystyki przodowników w kronikach i salach tradycji. Aktywistów wyróżniano dyplomami i odznaczeniami.
Zgodnie z zaleceniem wzmożono prace agitacyjno-propagandową. W tym celu powołano 136 lektorów, mających docierać z aktualnymi informacjami do wszystkich mieszkańców regionu. Główny nacisk położono na umacnianie w społeczeństwie przekonania o słuszności polityki prowadzonej przez PZPR. Podkreślano też osiągnięcia społeczno-gospodarcze Leszna i województwa, wiążąc je z przygotowaniami do Święta Plonów i realizacją postanowień VI i VII zjazdu PZPR.
Jednym z wielu narzędzi stosowanych przez peerelowska propagandę były masowe widowiska. Wykorzystywano je w celu podkreślenia związków łączących naród z przedstawicielami politycznych elit. Stanowiły wyraz poparcia dla podejmowanych przez nie działań i głoszonych poglądów. Centralne Dożynki były częścią owego sytemu. Miały utrwalać obraz dobrych gospodarzy dbających o rozwój i bezpieczeństwa państwa oraz jego obywateli. Wyrażać silną więź łączącą wszystkich ludzi pracy, niezależnie od wyznawanych wartości. Podkreślać sojusz robotników i chłopów oraz przewodnią rolę PZPR.
Podczas przygotowań do obchodów Centralnych Dożynek w Lesznie miejscowi działacze wielokrotnie podnosili kwestię nasilenia działań propagandowych. Samo wydarzenie traktowali jako „czynnik pełnej integracji całego społeczeństwa wokół PZPR i jej kierownictwa”. Podjęte zobowiązania przedstawiano jako pracę dla dobra socjalizmu i Polski Ludowej, włączając w ich realizację wszystkie grupy społeczne. Członków Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego i pracowników aparatu partyjnego wysyłano na zebrania i spotkania z mieszkańcami. Mieli apelować o jeszcze sumienniejsze wypełnianie zadań i podejmowanie nowych. Do pracy agitacyjnej włączono ponad 200 osobowa grupę rencistów i emerytów członków partii. Do mobilizacji społeczeństwa wykorzystywano środki masowego przekazu i inne metody oddziaływania propagandowego: transparenty, afisze, uroczyste oddawanie do użytku nowych obiektów. Przy takich okazjach podkreślano, że powstały z okazji Centralnych Dożynek. Temat dożynek wprowadzono do zajęć lekcyjnych, a do młodych rolników docierano z partyjną propozycją realizacji polityki rolnej.
Mieszkańcy Leszna i województwa leszczyńskiego skutecznie wykorzystali szansę, jaką była organizacja centralnych obchodów Święta Plonów. W dużej mierze zawdzięczali to własnemu zaangażowaniu i wysiłkowi. Lansowane przez władze hasła o przewodniej roli Partii, osiągnięciach socjalizmu i sojuszu z ZSRR, stanowiły powszechny wówczas element krajobrazu. Oddawały charakter czasów i formy rządów obowiązujących w Polsce i krajach bloku wschodniego. Nasilenie agitacji politycznej przy okazji dożynek było jednym ze sposobów modelowania społecznego. Chciano wzbudzić w obywatelach przekonaniu, że źródłem wszystkich ich sukcesów jest strategia i program rozwoju gospodarczego, realizowany przez PZPR. O skuteczności owej strategii Polacy mieli przekonać się kilka lat później. W 1980 roku mur zaczął pękać.
Podczas trwania wystawy prowadzone będą lekcje muzealne poświęcone propagandzie w czasach PRL-u oraz zajęcia edukacyjne. Wystawa czynna jest w dniach od 13 września do 13 listopada 2022 roku. Towarzyszy jej publikacja poświęcona Centralnym Dożynkom w Lesznie.
Wystawa objęta została patronatem honorowym Marszałka Województwa Wielkopolskiego i Prezydenta Miasta Leszna.